STO LAT NA TO CZEKAŁEM

boje sie, nie uzywam tego słowa. ale ta melodia budzi we mnie prawde. budzi mnie we mnie. jedna trzecia ocalała, sto lat temu statek uderza w skałe, sto lat pozniej ja, stoje i nie wiem gdzie isc, mimo otwartych oczu, otworzyc je musze jeszcze raz. podobno góre najlepiej widac z dołu, ale to z góry widać wszystko. podobno byc człowiekiem to tylko byc człowiekiem, ale nie moge tego zycia, poprostu przezyc. nie moge patrzec jak sie marnujesz, nie moge dac marnowac siebie, tobie. zaczac zyc to przestac zyc zyciem jakim do tej pory zyłem, tzn umrzec, zatonac i odrodzic sie na nowo. czy ta noc to czas na odrodzenie? czy ta noc to czas dla mnie i dla ciebie? to jest jak rzezba, posąg, jak człowiek w człowieku. melodia trwa. krople leca. gdzie jestem teraz, czy w ogole jestem, zapomnij. zapomnij. otwórz oczy, i zacznij na nowo kochać.